tekentje van leven
Door: Wil
Blijf op de hoogte en volg WHM
18 Januari 2015 | Tanzania, Zanzibar Island
Kleine update
Even een berichtje vanuit het Princess Salme museum, het museum van Said, waar het internet goed is en het gezelschap aangenaam.
De eerste twee weken zitten erop. Na de eerste aanloopproblemen met de Mac beginnen we nu aardig aan elkaar te wennen. Er zijn nog steeds een heleboel dingen die ik niet weet en/of begrijp, maar een mens is duidelijk nooit te oud om te leren en ik leer er elke dag wat bij.
We hebben weer een leuke club studenten, klein groepje deze keer, 13 in totaal, dat is een beetje zorgelijk met het oog op de sponsors, die ons betalen voor het opleiden van 20 studenten per cursus, maar we kunnen ze moeilijk uit hun huizen sleuren en in het klaslokaal vastbinden. Alles is dit jaar anders: de cursus is langer, duurder en wordt overdag gegeven. Dat levert voor een hoop kandidaten problemen op. Ik wed dat we voor de volgende cursus al weer mensen op de wachtlijst moeten zetten. Onze nieuwe studenten zijn zo enthousiast. En dat dragen ze uit! En het werkt wel heel lekker hoor, zo’n kleine groep.
Het is voor ons veel ontspannener om overdag les te geven. Ik ben niet half zo gevloerd ’s avonds. En ik kan nu mee doen met al die expat dingetjes, zoals de quiz night en de Franse filmavond. En dan hebben we het nog niet eens over de Happy Hours … De locatie is ook veel leuker. We zitten nu vlak bij Forodhani, en daar loop ik in de pauze even heen voor koffie met oceaanuitzicht. Alleen voor overleg moeten we nu echt tijd vrijmaken. Dat deden we voorheen altijd ’s morgens. Maar nu geven we om de beurt les, dus we zien elkaar weinig. Om 3 uur, als de lessen stoppen, zijn de kinderen thuis en dan kun je het overleggen wel vergeten. Dat gaat zich ook wel weer oplossen, neem ik aan. Nu doen we dat ’s avonds.
Ik ben nu ook lid van een koortje hier. Heel erg leuk. We repeteren in het museum van Said, naast het Emerson Hurumzi hotel. De dirigente heeft alleen een stemvork ter beschikking om de boel te leiden, maar het gaat allemaal prima. We zijn niet ingedeeld in stemmen. Ze zoekt muziekstukken uit die ze indeelt naar ‘harmonieën’. Iedereen leert alle partijen zingen en vervolgens bekijk je per muziekstuk waar je je het lekkerste voelt en waar zij je het mooist vindt klinken. En zo kan het zo maar gebeuren dat ik zo nu en dan met de sopranen meezing. Alles gaat A Capella. En het werkt! Het klonk zo mooi afgelopen dinsdag, dat de gasten in het naburige hotel kwamen vragen of we CDs hadden! Aangezien ik eind maart weer vertrek, wordt er een optreden gepland voor begin maart.
De Franse filmavond was niet helemaal een succes deze keer. Eerst begon de film in het ‘Russisch. Dat was geen probleem vanwege de ondertiteling. Na een half uur ging hij spontaan in het Frans over, dus dat probleem was opgelost. Maar toen stopte hij er helemaal nee, net toen het spannend werd natuurlijk. Vervolgens konden ze film niet meer terugvinden of zo. Dus er werd een aantal keren gestart - enne oh verkeerde film - en gestopt - en weer gestart - eh weer verkeerde film. Daarna werd alles stil en duister. De kinderen waren druk aan het verstoppertje spelen en je hoorde ze overal giechelen en rennen. Dat vind ik zo bijzonder hier, kinderen zijn niet bang in het donker. Na een half uur begon de film weer - helemaal opnieuw, nu wel in het Frans, maar zonder ondertiteling. Maar na een kwartier viel de boel weer stil. Toen heb ik het maar opgegeven.
Volgende keer beter. Ik hoop wel dat ze hem nog een keer draaien. Het was best een interessante film, althans, wat ik er van gezien heb.
Even een berichtje vanuit het Princess Salme museum, het museum van Said, waar het internet goed is en het gezelschap aangenaam.
De eerste twee weken zitten erop. Na de eerste aanloopproblemen met de Mac beginnen we nu aardig aan elkaar te wennen. Er zijn nog steeds een heleboel dingen die ik niet weet en/of begrijp, maar een mens is duidelijk nooit te oud om te leren en ik leer er elke dag wat bij.
We hebben weer een leuke club studenten, klein groepje deze keer, 13 in totaal, dat is een beetje zorgelijk met het oog op de sponsors, die ons betalen voor het opleiden van 20 studenten per cursus, maar we kunnen ze moeilijk uit hun huizen sleuren en in het klaslokaal vastbinden. Alles is dit jaar anders: de cursus is langer, duurder en wordt overdag gegeven. Dat levert voor een hoop kandidaten problemen op. Ik wed dat we voor de volgende cursus al weer mensen op de wachtlijst moeten zetten. Onze nieuwe studenten zijn zo enthousiast. En dat dragen ze uit! En het werkt wel heel lekker hoor, zo’n kleine groep.
Het is voor ons veel ontspannener om overdag les te geven. Ik ben niet half zo gevloerd ’s avonds. En ik kan nu mee doen met al die expat dingetjes, zoals de quiz night en de Franse filmavond. En dan hebben we het nog niet eens over de Happy Hours … De locatie is ook veel leuker. We zitten nu vlak bij Forodhani, en daar loop ik in de pauze even heen voor koffie met oceaanuitzicht. Alleen voor overleg moeten we nu echt tijd vrijmaken. Dat deden we voorheen altijd ’s morgens. Maar nu geven we om de beurt les, dus we zien elkaar weinig. Om 3 uur, als de lessen stoppen, zijn de kinderen thuis en dan kun je het overleggen wel vergeten. Dat gaat zich ook wel weer oplossen, neem ik aan. Nu doen we dat ’s avonds.
Ik ben nu ook lid van een koortje hier. Heel erg leuk. We repeteren in het museum van Said, naast het Emerson Hurumzi hotel. De dirigente heeft alleen een stemvork ter beschikking om de boel te leiden, maar het gaat allemaal prima. We zijn niet ingedeeld in stemmen. Ze zoekt muziekstukken uit die ze indeelt naar ‘harmonieën’. Iedereen leert alle partijen zingen en vervolgens bekijk je per muziekstuk waar je je het lekkerste voelt en waar zij je het mooist vindt klinken. En zo kan het zo maar gebeuren dat ik zo nu en dan met de sopranen meezing. Alles gaat A Capella. En het werkt! Het klonk zo mooi afgelopen dinsdag, dat de gasten in het naburige hotel kwamen vragen of we CDs hadden! Aangezien ik eind maart weer vertrek, wordt er een optreden gepland voor begin maart.
De Franse filmavond was niet helemaal een succes deze keer. Eerst begon de film in het ‘Russisch. Dat was geen probleem vanwege de ondertiteling. Na een half uur ging hij spontaan in het Frans over, dus dat probleem was opgelost. Maar toen stopte hij er helemaal nee, net toen het spannend werd natuurlijk. Vervolgens konden ze film niet meer terugvinden of zo. Dus er werd een aantal keren gestart - enne oh verkeerde film - en gestopt - en weer gestart - eh weer verkeerde film. Daarna werd alles stil en duister. De kinderen waren druk aan het verstoppertje spelen en je hoorde ze overal giechelen en rennen. Dat vind ik zo bijzonder hier, kinderen zijn niet bang in het donker. Na een half uur begon de film weer - helemaal opnieuw, nu wel in het Frans, maar zonder ondertiteling. Maar na een kwartier viel de boel weer stil. Toen heb ik het maar opgegeven.
Volgende keer beter. Ik hoop wel dat ze hem nog een keer draaien. Het was best een interessante film, althans, wat ik er van gezien heb.
-
18 Januari 2015 - 16:39
John Cuijpers:
Hallo Wil,
Leuk dat je even iets hebt laten horen. Hier komt al de hele middag de regen met bakken uit de lucht. Ik wens je veel succes en ook plezier toe.
John -
19 Januari 2015 - 11:11
T.Neger V.Koningsbrugge :
Hai Wil,
Was weer een leuk verslag.gr.je zus. -
21 Januari 2015 - 09:30
Christine Hutson:
Hai Wil, fijn dat alles leuk verloopt. Zing niet te mooi want dan houden ze je daar misschien.
Ik heb nu de smaak te pakken dus prepair yourself voor een mailstorm!
Liefs, Chris -
25 Januari 2015 - 19:57
Jos Eckes:
Dag Wil, met veel belangstelling je verslag gelezen. Er zitten de nodige verrassingen bij zo'n verblijf in een andere omgeving - misschien nog wel een keer een boeiend boek daarover?
Vandaag kennis gemaakt met Frank Westerman en gelijk 2 boeken van hem gekocht, één getiteld 'Ararat' zijn tocht naar die berg met een hele filosofie.
Hier is het een beetje winter, maar dragelijk.
Hartelijke groet
Jos Eckes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
