ZIToD
Door: Wil
Blijf op de hoogte en volg WHM
13 Maart 2014 | Tanzania, Zanzibar Island
Deze plaats ik even opnieuw, want het lijkt erop alsof hij niet is doorgekomen.
Iedereen is dol op Lisenka, dus ze komen meteen aanrennen als we arriveren. Ze beginnen zich aan me voor te stellen en dan is er ineens de herkenning. Vooral Serenge, de man die 5 jaar geleden verantwoordelijk was voor ons welzijn, straalt. Hij ratelt aan een stuk door met de allerlaatste roddels.
Weten we dat Abas gedemoveerd is? “Hij is officieel nog steeds onze baas, maar hij is de enige met een kamer in het oude gebouw, en niemand luistert naar hem. Nu beweert hij dat hij naar de moskee is, maar we weten allemaal dat hij thuis met zijn vrouw zit te eten.” Ik ga niet beweren dat Abas, Director of Programmes, mijn leven tot een hel gemaakt heeft, daarvoor was hij er niet vaak genoeg en niet lang genoeg. Maar hij heeft ook nooit enige moeite gedaan het leven gemakkelijker te maken voor Lisenka en mij en alleen door werd het uiterst moeizaam een curriculum in elkaar te zetten en een cursus Engels te introduceren. Hem naar een plaats manoeuvreren waar hij niemand schade berokkenen kan, lijkt slechts een kleine terugklap voor hem. Hij is er toch nooit!
Lisenka en ik zijn op bezoek bij onze voormalige baas het ZIToD. Ze hebben eindelijk een mooi nieuw gebouw gekregen en een nieuwe directeur. Maar al onze oud-collega’s zitten er nog. Het werd tijd onze gezichten te laten zien. Het mooie nieuwe gebouw is geschonken door een Nederlandse NGO, ik weet even niet meer welke. Maar aangezien, op de nieuwe directeur na, (ongetwijfeld vriendje van de nieuwe president), het personeelsbestand gelijk is gebleven, begint hde verloedering al in te zetten. De keuken is smerig en op de trap zijn al wat tegels gebroken.
Serenge zelf heeft een prachtige kamer in het nieuwe gebouw met uitzicht op zee. De nieuwe directeur is traditiegetrouw nergens te bekennen. Als Lisenka wordt geroepen door een van haar oud-collega’s blijft Serenge bij me achter en zijn gezicht betrekt. “How is himself?” Wil hij weten. “Mel is in de VS nu en hij komt niet meer terug,” leg ik uit. Ik glimlach en dus glimlacht Serenge ook. “But you are not unhappy?” Ik leg mijn hand op mijn hart. “Honestly, I am fine.” Dan straalt Serenge weer. Ik kom hem vast nog wel tegen voor ik weer vertrek.
Lisenka en ik steken nog even de weg over, waar een groothandel in keukenapparatuur zit, die een officiele opening viert. Dat doen ze met wijn en hapjes. Ik moet tot mijn teleurstelling constateren dat het drinken van wijn weer even aan me voorbij moet gaan zo lang het hier zo heet is. Ik sta na twee slokken al te draaien op mijn benen.
Tsjonge word ik even onbedoeld op het rechte pad gehouden! Gelukkig is het voltallige keukenpersoneel van Lisenka's hotel ook aanwezig, dus we hebben een lift naar huis, waar ik nog even een kwartiertje plat kan, voordat ik me op ons vrijdagavonduitje op Forodhani markt stort.
Iedereen is dol op Lisenka, dus ze komen meteen aanrennen als we arriveren. Ze beginnen zich aan me voor te stellen en dan is er ineens de herkenning. Vooral Serenge, de man die 5 jaar geleden verantwoordelijk was voor ons welzijn, straalt. Hij ratelt aan een stuk door met de allerlaatste roddels.
Weten we dat Abas gedemoveerd is? “Hij is officieel nog steeds onze baas, maar hij is de enige met een kamer in het oude gebouw, en niemand luistert naar hem. Nu beweert hij dat hij naar de moskee is, maar we weten allemaal dat hij thuis met zijn vrouw zit te eten.” Ik ga niet beweren dat Abas, Director of Programmes, mijn leven tot een hel gemaakt heeft, daarvoor was hij er niet vaak genoeg en niet lang genoeg. Maar hij heeft ook nooit enige moeite gedaan het leven gemakkelijker te maken voor Lisenka en mij en alleen door werd het uiterst moeizaam een curriculum in elkaar te zetten en een cursus Engels te introduceren. Hem naar een plaats manoeuvreren waar hij niemand schade berokkenen kan, lijkt slechts een kleine terugklap voor hem. Hij is er toch nooit!
Lisenka en ik zijn op bezoek bij onze voormalige baas het ZIToD. Ze hebben eindelijk een mooi nieuw gebouw gekregen en een nieuwe directeur. Maar al onze oud-collega’s zitten er nog. Het werd tijd onze gezichten te laten zien. Het mooie nieuwe gebouw is geschonken door een Nederlandse NGO, ik weet even niet meer welke. Maar aangezien, op de nieuwe directeur na, (ongetwijfeld vriendje van de nieuwe president), het personeelsbestand gelijk is gebleven, begint hde verloedering al in te zetten. De keuken is smerig en op de trap zijn al wat tegels gebroken.
Serenge zelf heeft een prachtige kamer in het nieuwe gebouw met uitzicht op zee. De nieuwe directeur is traditiegetrouw nergens te bekennen. Als Lisenka wordt geroepen door een van haar oud-collega’s blijft Serenge bij me achter en zijn gezicht betrekt. “How is himself?” Wil hij weten. “Mel is in de VS nu en hij komt niet meer terug,” leg ik uit. Ik glimlach en dus glimlacht Serenge ook. “But you are not unhappy?” Ik leg mijn hand op mijn hart. “Honestly, I am fine.” Dan straalt Serenge weer. Ik kom hem vast nog wel tegen voor ik weer vertrek.
Lisenka en ik steken nog even de weg over, waar een groothandel in keukenapparatuur zit, die een officiele opening viert. Dat doen ze met wijn en hapjes. Ik moet tot mijn teleurstelling constateren dat het drinken van wijn weer even aan me voorbij moet gaan zo lang het hier zo heet is. Ik sta na twee slokken al te draaien op mijn benen.
Tsjonge word ik even onbedoeld op het rechte pad gehouden! Gelukkig is het voltallige keukenpersoneel van Lisenka's hotel ook aanwezig, dus we hebben een lift naar huis, waar ik nog even een kwartiertje plat kan, voordat ik me op ons vrijdagavonduitje op Forodhani markt stort.
-
13 Maart 2014 - 19:58
Elly:
Hoi Wil,
Tja uitkijken met wijn moet je altijd, niet alleen als het warm is.
We zitten nu wel erg ver uit elkaar, want Mart en ik zijn deze maand in Bolivia. Ook een prachtig land. Het is ons derde bezoek aan Marts broer, die hier al 45 jaar woont en het blijft prachtig. Volgende week naar het eiland van de zon gelegen in het Titicacameer. Groetjes van ons -
21 Maart 2014 - 14:16
John Cuijpers:
Hallo Wil,
Mijn reactie komt wat laat, maar ik kan die nu mooi combineren met mijn felicitatie voor je verjaardag morgen. Ik hoop dat je er morgen een mooie dag van gaat maken. Geniet ervan!
Veel succes met jullie mooie werk.
Groet,
John -
23 Maart 2014 - 20:29
Roma:
Lieve Wil,
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Maak er een topdag van.
Het is interessant te lezen hoe het daar toegaat.
Succes jullie baan, het is te gek.
Liefs en tot horens,
Roma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
