Abuja, de flat en het weer

Op speciaal verzoek deze keer wat achtergrond informatie. Abuja is een kunstmatige stad, 30 jaar geleden opgezet in het hart van het land ter vervanging van Lagos als hoofdstad. De stad is ontworpen door een, volgens boze tongen manisch-depressieve, Japanner die er van uitging dat Abujans nooit en te nimmer hun benen zouden gebruiken. De meeste doorgaande wegen zijn dan ook niet voorzien van trottoirs en worden door iedereen als racebaan gebruikt. Vanaf de Toprank hotel in Garki 7, waar ik de eerste7 weken gewoond heb, kon ik naar kantoor lopen omdat Ahmadou Bello Road een trottoir heeft, waar overigens regelmatig auto’s over rijden. Maar van Wuse 4, waar ik nu woon, is dat te gevaarlijk. Nog maar afgezien van het feit dat grote stukken van de weg die ik moet nemen zelfs geen berm hebben, moet ik een aantal op- en afritten oversteken en iedereen rijdt als een idioot hier. In de eerst week dat ik hier woonde heb ik het één keer geprobeerd en moest halverwege worden gered door een vriendelijke heer die voor me stopte, op zich al levensgevaarlijk, en me toeriep: “Madam, please, let me assist you”. Ik stond net mijn kansen in te schatten om veilig onder een tunnel zonder trottoir door te komen en bedacht dankbaar dat de kans dat ik ongeschonden de andere kant zou bereiken waarschijnlijk kleiner was dan de kans te worden aangevallen door deze charmeur en stapte bij hem in de auto. Hij bleek een schatje. Hij bracht me naar NCCE en maakte zich zelfs bezorgd over het feit dat ik misschien wel het slachtoffer zou worden van boosaardige achterklap als ik me door een vreemde heer voor de deur liet afzetten. Ze kletsen maar een end weg! Waar vind je ze nog zo in Nederland?

De stad is gebouwd in bush gebied en alle plaatselijke dorpjes zijn geïncorporeerd. De meeste zijn platgebuldozerd, maar de namen vind je nog terug in de verschillende wijken: Garki, Wuse, Maitama, Asokoro enz. Aangezien de bouw hier doorgaat of stilstaat afhankelijk van de beschikbare fondsen, is een groot aantal projecten nooit of maar half uitgewerkt. Je ziet dan ook overal half afgebouwde gebouwen. Corruptie en de omverwerping van vorige regimes hebben de plannen verder verstoord. Oorspronkelijk was de stad opgezet met een business district in het centrum en de woonwijken aan de randen, maar in de loop van de tijd verrezen overal in het business district illegale, en soms ook officieel goedgekeurde woonwijken, terwijl veel bedrijfjes zich vestigden in de woonwijken. De huidige gouverneur van Abuja besloot vorig jaar dat daar een eind aan moest komen en dat Abuja nu verder moest worden afgebouwd volgens de oorspronkelijke planning. Het gevolg was dat duizenden mensen, ook degene die officieel planning permissie hadden gekregen uit hun huizen werden gezet en hun huizen werden verwoest, terwijl omgekeerd bedrijven te horen kregen dat ze naar het business district moesten verhuizen. VSO werd gedwongen uit Maitama te verhuizen in de week voor wij arriveerden en de inrichting was nog in volle gang tijdens onze inductiecursus. Mijn adres: ‘behind former Sahad’ verwijst naar het gebouw op de hoek van mijn straat van waaruit tot vorig jaar het Sahad warenhuis opereerde. Sahad zit nu in Garki 2, een heel end weg van waar ik woon en dat is des te meer jammer omdat het een van de goedkoopste en best voorziene warenhuizen is hier in Abuja. Het zou zo prettig geweest zijn ze om de hoek te hebben.

Het gevolg is dat je nu overal in de stad grote stukken braakliggend terrein ziet, die nog het meest op enorme bomkraters lijken. Het oerwoud is er al weer in opmars! Duizenden mensen werden gedwongen te verhuizen naar de satellietsteden ver buiten Abuja, het verkeer is dan ook moordend in de spits met enorme files, maar de allerarmsten, die zich niet kunnen veroorloven daar te wonen, zijn inmiddels al weer terug en wonen op straat overal in Abuja, honderden alleen al in mijn wijk. Dat betekent niet automatisch dat het bij mij onveilig is. De mensen zijn hier over het algemeen heel erg vriendelijk. Dit is eigenlijk een van de prettigste en levendigste wijken van Abuja. De straten komen tot leven als het donker is ingevallen en de suja- (geroosterde vleespennen) en fruitverkopers hun stallen opzetten. Ik ga vaak nog even een straatje om voor ik naar bed ga. Niet ver van waar ik woon is het Suezpark, waar terrasjes zijn waar bier wordt verkocht en waar levende muziek is. Je begrijpt dat ik razend populair ben bij de andere VSO’s en dat ik regelmatig logés heb.

Ik heb een driekamerflat helemaal achteraan,op de bovenverdieping van de compound. Je komt er via een hele nauwe trap waarvan niet een trede gelijk is. Het is dan ook een gevaarlijke klim voor de zwakken ter been en de wat al te enthousiaste bierdrinkers. Er zijn 2 flats op mijn overloop. Aan de overkant woont Chris Opeyemi, bekend als Chris, Ope en Yemi. Heel verwarrend. Hij stelde zich aan mij voor als Chris, dus zo noem ik hem. Maar de kinderen beneden en zijn vrienden noemen hem Yemi. Er zijn nog een paar andere trappen naar een aantal flats en er is een kledingzaak beheerd door de eigenaresse van het hele complex. Ik heb haar nog niet ontmoet, en kennelijk mis ik daar niets aan. Het geheel wordt beschermd door een stalen poort bemand door 3 bewakers in 24-uurs ploegendienst: John, Patrick en Sunday. John is mijn favoriet: vriendelijk, zachtaardig en altijd bereid te helpen. Patrick moet je in de gaten houden: grote bek en altijd proberen geld van me los te krijgen. Tot nu toe heb ik me daar met succes vanaf gemaakt door tegen hem te zeggen dat ik het even met zijn mevrouw zou opnemen en dat hij nog van me zou horen.

Tot nu toe heb ik weinig last van de hitte. Toen we aankwamen zat Nigeria nog volop in het regenseizoen en waren er iedere dag wel een paar stortbuien. Toen was het voornamelijk vochtig. Maar daar kan ik wel tegen. Nu zitten we midden in de Harmattan. Dat betekent dat er hier voortdurend een ijle mist hangt van woestijnstof. Overdag is het nog steeds behoorlijk warm, maar ’s nachts koelt het zo af dat ik tegenwoordig een t shirt aantrek in bed en onder mijn laken kruip. Ik vind het heel aangenaam, maar de plaatselijke bevolking vindt het koud. Je ziet hier dan ook babies ingepakt in wollen pakjes en met mutsjes op! Meer naar het noorden is het ’s morgens echt fris en we moeten dan ook jasjes meenemen naar Jos. De meest irritante bijverschijnselen van dit seizoen zijn de niet te verwijderen stoflagen op de vloeren en meubelen, het uitdrogen van de huid, vooral de voeten, verstopte neus en brandende ogen. Maar over het algemeen kan ik hier prima mee leven.

NEPA heeft zijn hoofdkantoor in Wuse 2, vlakbij hemelsbreed genomen. Dat betekent dat ik meestal 24 uur per dag stroom heb, en als het al eens uitvalt, is het meestal met een uur weer opgelost. Dat was in Garki wel anders! Ik krijg mijn water van 2 verschillende bronnen: Abuja water, dat maar sporadisch stroomt en dan meestal nog ’s nachts, en een privé-installatie die dagelijks bevoorraad wordt. De lekkages zitten allemaal in de totaal vergane Abuja leidingen. Ik hoop dat ik NCCE zo ver kan krijgen dat ze dat in januari eens stevig gaan aanpakken.

Sinds de okada’s uit het straatbeeld verbannen zijn, ben ik voor vervoer aangewezen op de droptaxi’s. Ik voer dagelijks strijd met de chauffeurs die de meest belachelijke prijzen durven vragen. Afhankelijk van mijn humeur is mijn antwoord:”ik wil je auto niet kopen, ik wil er alleen maar in vervoerd worden”, ” is jouw auto met gouden stoelen uitgerust” of als ik echt de pest in heb: “denk je dat ik in dat barrel van jou zou stappen als ik me kon veroorloven zoveel voor een taxirit te betalen?” Nu ik begin door te krijgen hoe Abuja is opgezet en ik ongeveer weet hoe lang iets rijden is, geef ik ook vaak gewoon het adres op en de prijs die ik betalen wil. Dat werkt ook wel eens. Als ik ergens precies op tijd wil zijn, in plaats van Nigeriaans op tijd (we kijken niet op een uurtje meer of minder), trek ik ruim tijd uit om een taxi te zoeken, want het lukt meestal niet meteen.

Voor mijn werk word ik opgepikt door een van de chauffeurs. Dat wil zeggen, als ze eraan denken. Dat is een van de zaken die ik in januari wat beter geregeld moet zien te krijgen. Dit jaar maak ik me niet meer druk. Het is dat Mat me de hele week al smsjes stuurt die eindigen met “c u frday” en ik de laptop op kantoor in de kluis wil zetten. Anders ging ik helemaal niet meer. Ik ben trouwens benieuwd hoe hij dat gaat oplossen, want alle chauffeurs zijn al met vakantie.