Relaties

Lieve vrienden

Ik ben al weer even in Nederland en tot voor kort dacht ik dat het niet interessant zou zijn als ik daar over schreef. maar intussen gaat de schrijfkramp natuurlijk gewoon door. Zo lang ik maar druk ben voor VSO en de Historische Kring is het nog enigszins in bedwang te houden. Maar er heerst zoveel onrust in mijn hoofd. Het moet eruit!

Ik heb mijn schrijfsels inmiddels aan iedere denkbare en ondenkbare krant en tijdschrift proberen te slijten. Het antwoord is onveranderlijk: goed materiaal, goed geschreven, we hebben geen plaats / geld!

Ik ben dus wel gesterkt in mijn lust tot schrijven, maar tegelijkertijd ernstig ontmoedigd door mijn gebrek aan publiek. Er zit niet anders op. Jullie worden mijn proefkonijnen. Als jullie wat ik schrijf het lezen waard vinden, blijf ik er dapper mee leuren. Als jullie het niet lezen willen, hoor ik het ook graag, vooral, als dat mogelijk is, met redenen omkleed.

Ik plaats in willekeurige volgorde, over verschillende onderwerpen en in verschillende stijl.

Ik houd mijn hart vast, hoop op een enthousiast lezerspubliek en leef in grote onzekerheid over mijn literaire toekomst. reacties worden in grote dankbaarheid aanvaard. Vandaag mijn onbehagen over moderne geestelijke leiders.

Gelijkhebbers
“Spreek de Imam krachtig tegen” adviseert NRC ons in een redactioneel commentaar op 17 februari. Ik vrees zo maar dat u er weinig succes mee gaat hebben. In dezelfde krant staat een interview met Wim Eijk, op 18 februari tot kardinaal ‘gecreëerd’. “God zegent geen weg van compromissen,” weet deze vertegenwoordiger van de Roomse kerk zeker. Nodigt ook niet uit tot oppositie.
Wat is de overeenkomst tussen Kardinaal Wim Eijk en Sjeik Haitham al-Haddad? En nu we toch bezig zijn met, pak hem beet, Opperrabijn Aryeh Ralbag? Wat deze drie, en hun rechtzinnige collega’s in andere religies met elkaar gemeen hebben is hun GELIJK. Ze dulden geen tegenspraak. Wat zeg ik, ze horen het niet eens! Zij, en zij alleen, hebben een hotlijn met God, of Allah, Jehova, Jahweh of hoe je de oppermachtige (m) ook maar noemen wil. En uiteraard zijn ze bereid elkaar, en elke andere tegenspraak, te bestrijden tot de dood. Niet dat ik denk dat déze drie nou meteen op de brandstapel stappen om hun standpunt kracht bij te zetten, maar u begrijpt wat ik bedoel.
Wat ze óók met elkaar gemeen hebben, is de volstrekt eigen interpretatie van hun respectievelijke heilige boeken. Er mogen zich door de eeuwen heen nog zoveel geleerden al bakkeleiend over de Talmud en de daar van afgeleide Bijbel en Koran gebogen hebben, de versie die zij hanteren is de enig juiste. En zelfs de meest concrete bewijzen dat er toch op zijn minst wat meer rek zit die interpretaties, worden genegeerd en verdacht gemaakt.
“Ik sta voor een traditionele katholieke kerk met een onveranderlijke leer,” zegt Wim Eijk. Dat staan zijn collega’s ook, voor die ‘onveranderlijke leer’. En ze zien geen enkele ironie in het feit dat ze geen van allen die ‘onveranderlijke leer’ terugvoeren naar de bron, maar zich focussen op een hun welgevallig punt in het verleden. De Middeleeuwen bijvoorbeeld. Uiteraard wordt ook dit niet tot in zijn uiterste consequenties doorgevoerd. Wim Eijk, Haitham al-Haddad en Aryeh Ralbag gaan echt niet op ezel en kameel rondreizen en ze gaan ook niet zitten vergaderen in een ten. God heeft ons hersenen gegeven om vooruitgang mogelijk te maken, nietwaar? Uiteraard heeft God ons die hersenen NIET gegeven om zelf na te gaan zitten denken over de manier waarop we in de hemel willen komen, of over vrouwenemancipatie, abortus, homosexualiteit, euthanasie - , ik gooi maar wat in de groep - want wat dat betreft is er maar één uitleg mogelijke: de hunne.
Het punt in het verleden waar ‘de onveranderlijke leer’ een aanvang neemt, wordt weerspiegeld in groepskleding en gebruiksvoorwerpen. Voor Mennonieten en Amish, ooit van hier in Amerika beland, is dat curieus genoeg de 17e eeuw. Ze rijden geen auto, want die bestond niet in Bijbelse tijden. Maar was het wiel überhaupt al uitgevonden in de tijd dat de eerste Bijbelboeken geschreven werden?
“Er zijn zoveel varianten van het Jodendom als er hoeden zijn in Jeruzalem,” heb ik ooit gehoord in een documentaire over Israel. Wat die hoeden vertegenwoordigen is groepen gelijkhebbers die ongelooflijk onverdraagzaam zijn naar elkaar toe. Mijn Joodse vrienden denken dat de staat Israel uit elkaar zal spatten zodra ze haar gemeenschappelijke vijanden verliest.
De ruime variatie in wat Moslims acceptabele kleding vinden, zit ongetwijfeld heel gemakkelijk zit in de woestijn, maar je hebt er hier wat minder aan. Toch jammer dat Mohammed niet zo’n wereldreiziger was. Over de verdraagzaam van orthodoxe moslims onder elkaar kunnen we kort zijn. De ene aanslag is nog bloediger dan de andere, allemaal in naam van de ene ware interpretatie van Islam.
Waar die ‘kerk van de armoede’, de Rooms katholieke Kerk naar terughaakt, wordt nog eens heel duidelijk als je naar de foto van Wim Eijk kijkt: het rijke roomse leven, letterlijk dus. En uit welke periode komen toch die zwarte kleding en die witte befjes die je bij protestanten ziet? Mijn vriendin, die lesgeeft aan een School met de Bijbel, mag niet in een broek lopen, want dat is ‘mannenkleding’. Ik denk dat in Bijbelse tijden vrouwen in harembroeken liepen en mannen in van die lange jurken. Maar ik geef mijn mening graag voor een andere.
Ik denk dat u juist niet met gelijkhebbers in debat moet gaan. U verliest het. Negeren is de enige methode. Vertrouwen op je eigen gevoel en je eigen plan trekken is al moeilijk genoeg. Kies je eigen spiritualiteit, wees een beetje verdraagzaam en draag wat je prettig vindt. Dan vind je heus je eigen weg naar de hemel wel. Als die bestaat!